Nihan Ece Mercan
Abla olmak
146.
Sir Prenses ponçik Alp! Seninle beni yakından tanıyan herkes bilir ki ben kardeş değil, evlat kaybettim. En yakın arkadaşımı kaybettim...
Ben bu hayatta evlat oldum, anne oldum, yeğen oldum, torun oldum, eş oldum ama en çok abla olmayı daha doğrusu senin ablan olmayı sevdim. Bir şey söyleyeyim mi senin bu acıyı çekmendense ben bu acıyı çekmeye de razıyım Alp. Ablalık fedakarlıksa eğer, ben seni bu acıyla bırakmaktansa ben senin için çekerim bu acıyı sen yeter ki mutlu ol, huzurlu ol. Hep derdin ki "Ben prensesim abla sen Seyit Onbaşı, sen bu hayata mücadeleye geldin, ben narinim", hiç de narin değilmişsin oğlum! Sen kahraman çıktın ya! Eğer süreci izliyorsan eminim soğukkanlılığım ile iyi dalga geçmişsindir, "cold blood witch" dediğini kulağımda duyuyorum oğlum. Böyle olmak zorunda kalmak da çok acı ama mücadelem yeni başlıyor oğlum.Huzurla uyu cennette, ben burada senin için de son nefesime kadar mücadele edeceğim. Ablan yine çeker çileleri sen yeter ki iyi ol.
Senin en çok dayı olmayı sevdiğini biliyorum tabi. Sen Mete'nin de en yakın arkadaşı ve en sevdiği insandın. Resmini öpüşü, senin fotoğraflarını sevişi canımızı yakıyor ama bu şerefli kahramanın yeğeni olmaktan her zaman gurur duyacağını biliyorum. Sadece o mu hepimiz seninle hep gurur duyacağız!
Doğduğun günden bu güne kadar hiç kavga etmedik, hiç dövüşmedik birbirimizi kıracak en ufak bir şey yaşamadık, ama şu an karşımda olsaydın galiba ilk defa bir şefkat tokadı atardım sana, o da beni sensiz bıraktığın için. Babam hep derdi ya tuvalete gitseniz de birbirinize mi söylüyorsunuz diye gerçekten öyleymiş poncik, o günden beri sana bir şeyleri anlatmak için elimin telefona gitme sayısını anlatamam.
Benim en ufak detayı düşünüp soğukkanlılıkla yaptığım her plan sonrasında bana "Sonunu düşünen kahraman olamaz, sende kahraman ruhu yok" derdin ya şu an anlıyorum oğlum, sen de varmış o ruh. Yanan otelde dışarı çıkmana rağmen sırf çocukları ve insanları kurtarabilmek için, ateşlere sonunu düşünmeden daldın ya oğlum sen şanlı bir kahraman ve şehitsin. Rabbim şehadetini kabul etsin. Gidişine alışamadığım gibi çok da sorguladım minnoş, sonra benim her kararına yorum yaptığım için söylediğin "Seni alakadar etmez" repliği geldi aklıma. Bedenlerinize 10. katta ulaşabildik ve o an iyice anladım ki bu senin ve Yiğit'in kararıydı oğlum. siz görevli geldiniz ve canlar kurtardınız. Ben kimim ki sorgulayacağım sizin bu kararınızı? Ancak gurur duyarım bu şerefli çocukların ablası olduğum için.
Daha fazla yazıp sana "boş" yapabilecek takatım kalmadı. Son sözüm yemin olsun ki senin için mücadelemi hiç bırakmayacağım ve and olsun ki bu dünyaya bir daha gelsem yine senin ablan olmak isterdim! Seni çok seviyorum poncik!
05.02.2025 13:47