Alp, canım kardeşim…
Kocaman kafan, kıvırcık gür saçların, tombiş yanaklarınla, renk renk arabalarınla geçirdiğimiz çocukluğumuzu hatırlıyorum. Bayram olsa da, karlı yollar aşıp gelsen diye beklerdim. Birlikte oyun oynayıp, sarılıp uyurduk. Sabah geç uyanan, yatakları toplardı. Uykucu bir kuş olmana rağmen benden 1 dk erken uyanıp bütün yatakları bana toplatırdınız. O günlere geri dönmeyi o kadar isterdim ki. Sonra büyüdük. Upuzun boyunla, bana sarılıp “Abla naber?” Diyip yanaklarımı sıkmaya başladın. Sana her sarıldığımda ben o çocukluğumuza geri döndüm.
Alp, bu ayrılık çok erken oldu ablacım. Kocaman yüreğinle bize çok şey öğrettin ama sensiz ne yapacağımızı söylemedin.
Yüreğimde bi sızıyla, seni anarak, seni özleyerek ve senin kuzenin olduğum için gurur duyarak yaşayacağım.
Ah benim; naif yürekli Alpim kavuşacağımız güne kadar hoşçakal.
Seni çok seviyorum!
07.02.2025 15:31