REFİA PALABIYIKOĞLU
KLİNİK PSİKOLOG
15.
Dayım Prof. Dr. Burhan Say ile Ankara’da beraber olduğumuz zaman anlattığı hikayeleri, fıkraları, şakaları, ailece neşe içinde geçirdiğimiz günleri, bol bol gülmelerimizi, sabahları bu nedenle uzayan kahvaltı sohbetlerini çok özleyeceğim. Babamı 2002, annemi 2012 yılında kaybettikten sonra “Ailenin en büyüğü benim” diyerek benimle ilgilenmesini unutmam mümkün değil. Son yıllarda her Pazar beni telefonla arar, bir güçlüğüm, sağlık sorunum olup olmadığını sorar, sağlığıma iyi bakmamı öğütlerdi. Bir sıkıntım olduğu zaman onu aramamı, yardıma her zaman açık olduğunu söyleyen sevecen tavrını unutamam. Şimdi yine Pazar günü telefon çalabilir, ama telefonun diğer ucunda beni düşünen, sarıp sarmaladığını hissettiren Burhan Dayımın sesini duyamayacağım. İnsan ailesinde bir büyüğü kaybedince bıraktığı boşluğu doldurmak mümkün değil. Her kaybımda, bu acı gerçekle yüzyüze gelip daha iyi anladım. Ailemin kilometrelerce uzakta olan diğer yarısına, Burhan Dayımı tanıma ve birlikte çalışma şansı olanlara, bizim yanımızda olup acımızı paylaşan herkese sabırlar ve sağlıklı ömürler dilerim.
23.08.2014 13:56